Armando

'Bent u Jacobine?’ onderbrak een mevrouw mij in een gesprek. Haar grijze haar was kunstig vastgezet bovenop haar hoofd. ‘Het is goed hoor,’ stelde mijn gesprekspartner mij gerust, en verdween de menigte in. Als organisator van het ABV Boekenfeest in Amstelveen keek ik nog een keer om me heen en stond haar toen te woord. ‘Ik heb op u gewacht,’ zei ze. ‘Het gaat over uw column.’ Ik moest even schakelen, multitasken is een talent dat ik niet bezit.

‘U schreef over Armando.’ Ik zocht in mijn geheugen: Armando, Armando, wie was dat ook alweer? Was het dat jongetje dat een school in brand had gestoken? Ik vroeg het, en haar blik vlamde van verwijt. Ik zocht verder, maar zag intussen iemand staan die ik móést spreken voor een bepaalde tijd. Hoe kon ik dit gesprek fatsoenlijk afronden? Ik groef en groef, en vond zijn naam in de krochten van mijn geheugen. ‘Ah,’ herinnerde ik me, ‘de kunstenaar die Der Bogen maakte. Het kunstwerk dat door Radio538 werd uitgeroepen tot het ‘lelijkste kunstwerk aller tijden’.’

‘Ja.’ Ze was duidelijk opgelucht, maar nog steeds geërgerd dat ik haar niet direct begreep. Of had haar ergernis een andere reden? Ze zei iets. Ik herinner me niet meer wat. De band speelde veel te hard en overstemde een spreker die verderop een lezing gaf. Er moest iets gebeuren! Iemand moest ingrijpen. Ze sprak over Der Bogen. Haar woorden bereikten mijn brein niet. De band speelde harder en harder. De muziek doorkliefden haar zinnen in onduidelijk stukken tekst. Waar had ze het over?! Ik hipte van mijn ene been op de andere. Hoopte dat ik vriendelijk keek, maar vreesde voor het ergste. ‘Het spijt me,’ onderbrak ik haar ten slotte. ‘Ook ik vind zijn kunstwerk lelijk.’ Daarna draaide ik me om en rende naar de technicus om de muziek zachter te laten zetten.

Aan die ontmoeting dacht ik, toen de lokale en landelijke media over hem schreven: Armando is niet meer. Wat had de vrouw me eigenlijk willen zeggen? Was ze familie of gewoon een liefhebber? Was ze blij dat ik zijn werk in de column niet had afgekraakt? Of wilde ze juist zeggen dat ze mijn redenering volgde: kunst moet iets met je doen. Zoals Der Bogen iets oproept. Kunst reflecteert de gemoedstoestand van de kunstenaar. Misschien kon zij meer over hem vertellen? Had ik het haar maar gevraagd.

Deze column is geplaatst in het Amstelveens Nieuwsblad.

Meer column hier.

#column #Amstelveen