Verhalen ontluiken als bloesem (16)

Het is wonderlijk dat verhalen ontluiken als bloesem. Wanneer ik een aan een boek begin heb ik een hoofdpersoon, een onderwerp en een lijst met historische feiten waar ik me aan moet houden. De feiten zijn in eerste instantie de kapstok voor mijn verhaal.

Maar tijdens het schrijven ontstaat er ongemerkt een kern, iets waar het verhaal echt over gaat. Dat kan zijn: op zoek naar veiligheid, erkenning, liefde, wat dan ook. Aan de takken (verhaallijnen) ontstaan knoppen en ze komen langzaam tot bloei. Dat gaat heel natuurlijk. Het is een geweldig proces.

De verhalen achter de verhalen vind ik minstens zo interessant. Dat zijn eigenlijk de vruchten waar iedereen van wil eten.

Liefs, Jacobine