Sommigen beelden, geluiden, zijn onlosmakelijk met hem verbonden. Het zal meer dan dertig jaar geleden zijn dat ik hem voor het laatst zag. En toch denk ik nog vaak aan hem, meestal aangewakkerd door onverwachte prikkels, zoals de muziek van Stay’n alive van de Bee Gees; een enkele keer hoor ik het op de radio. Hij zong het altijd mee. Keihard. In het begin lachten we erom en zongen we mee. Later verafschuwde ik zijn schelle hoge kopstem. Ik denk aan hem als ik door mijn oude straat, de Ruwiellaan, fiets. Dat doe ik zelden. En niet voor niets. En nu is er het nieuwe boek van Boogers: de zonen van Bruce Lee. Het staart me van alle kanten aan: bij Venstra, als ik een krant opensla en op social media.
Het was grappig, zijn karatetrappen, de manier waarop hij mij in een mum van tijd op de grond legde. Mijn moeder en ik vonden hem stoer, de Marlboro man, met in zijn hand een sjekkie. Trots droeg hij zijn zwarte band. Terecht. Het was mooi om te zien hoe hij zich als een Bruce Lee door de kamer bewoog. We bewonderden zijn trappen, de zwaaiende armbewegingen en zagen elke film van Bruce Lee. We werden zelfs een beetje fan van de kleine, snelle, charmante Amerikaanse acteur, geboren in China town.
De vriend van mijn moeder kon van het leven een feestje maken; er waren weinig regels. Alles kon. We speelden kaart tot ’s avonds laat. Mijn vriendinnen waren altijd welkom. Hij regelde drop voor me, zakken vol, ze stonden in een rij in de kast. Het was gezellig. Het was leuk. Totdat er iets verkeerd werd gezegd…
Uiteindelijk waren niet wij, maar was de fles Ballantine’s whisky zijn grootste vriend. Donkere alcoholische wolken overschaduwde ons geluk. Lodderige ogen. Wankele passen. Aanhankelijk gedrag. Agressie. Nog steeds verzet alles zich in mij als ik een dronkaard tegenkom. Ik draai me om. Wil weg. Denk aan hem. En aan de twee jaar dat ik hem weigerde aan te spreken.
En nu ligt daar dat boek. Dank, Alex Boogers, er valt niet aan te ontsnappen. Ook jij zal jouw herinneringen hebben. Voel je je een zoon van Bruce Lee? Was hij jouw voorbeeld? Inspirator? Zoals Bruce die was voor hem? Misschien heb jij je aan Bruce opgetrokken, maar er zijn er velen die dat niet konden. Ik weet er alles van.
***
Voor de derde keer organiseert Jacobine van den Hoek op zondag 8 maart in de ANNA het Amstelveens Boekenfeest. De kerk wordt omgetoverd tot een cultureel bolwerk van auteurs, muzikanten, woordkunstenaars en zelfs sportieve boekliefhebbers. Het evenement wordt geopend door wethouder Herbert Raat. Dan volgen lezingen. Voor de kleine bezoekers komt 's middags Dikkie Dik, dansen en springen we mee met de BookCamp en speelt Jordi Martin, live. Gratis entree.
Wees welkom!
ANNA Amstelveen, Amsterdamseweg 22
Commentaires