De lente dient zich aan en de winter sluit zijn deuren. De zon zal weer hoger aan de hemel schijnen en vanmorgen openbaarden zich de eerste kenmerken. Bij het opstaan is er geen duisternis. De hemel was vanmorgen helderblauw en door het open slaapkamerraam hoorde ik vogels kwetteren. Beneden had mijn man de tafel gedekt voor zes personen. Met slaperige hoofden gingen de jongens één voor één zitten. Deze week hadden we twee Italiaanse pubers in huis. Vandaag smeerden ze hun laatste boterham pindakaas, lachten dankbaar en we namen afscheid met een boks. Toen wist ik het zeker: de lente komt eraan.
Op Facebook word ik herinnerd aan de tijd, precies drie jaar geleden. Ik had een schoolschema opgesteld voor de kinderen; alles was dicht. In het begin ervoer ik de lock-down als een zegen. De sociale druk was verdwenen en ik werd niet meer geconfronteerd met gevoelens van anderen, ik zag ze immers niet meer. Maar na maanden kwam de onrust, de verlorenheid en eenzaamheid. Het mocht niet, vond ik; we waren gezond en ik hadden een fijn gezin. En toch knaagde het. Ik miste mijn oude leven.
Nu, na drie jaar, zijn eindelijk de schellen van mijn ogen gevallen. Wij, mensen, hebben vrijheid én elkaar nodig. We sluiten ons alleen af als we beschadigd zijn. Dat het uitwisselingsprogramma van scholengemeenschap HWC na drie jaar kon doorgaan was voor iedereen een feest. In slechts vijf dagen zagen wij onze jongste zoon veranderen in een verantwoordelijke gastheer van onervaren Italiaanse pubers. Ze verbonden zich met elkaar als atomen in de atmosfeer. We zagen de jongens groeien en bloeien. Bijzonder om te zien hoe een groep Italianen de ontwikkeling van onze zoon beter stimuleert dan welk opvoedkundig praatje van ons ooit zal doen. Onze jongste groeide van knop naar bloesem. De lente komt eraan.
Feesten en vrijheid moeten gecommuniceerd worden. En toch was het bericht waarin stond dat het kabinet de allerlaatste c*maatregelen heeft geschrapt slechts vier bij tien centimeter groot. Het was geen voorpaginanieuws?!? Nee. Het werd niet van de daken geschreeuwd dat we nu officieel van de c*pandemie af zijn. En dat terwijl de winter voorbij is en de lente nu eindelijk kan beginnen. De bloesem in het Bloesempark toont het bewijs. Sommige knoppen zijn al geopend en de rest zal spoedig volgen. Het wordt een fijne lente.
In september 2023 zal het derde boek van Jacobine van den Hoek verschijnen bij HarperCollins Holland. Een op waarheid gebaseerde roman over het leven van Madame Tussauds.
Jacobine debuteerde met de roman Zondebok (2019). In 2022 volgde De roos van Napoleon. Deze werd goed ontvangen en ligt nog steeds in de boekwinkels. Een waargebeurd verhaal over Joséphine Bonaparte, de eerste vrouw van Napoleon.
(De roos van Napoleon is Hier te bestellen. Ook als luisterboek, e-book en in braille)
Σχόλια