Van ver is de heldergroene toren van de ANNA Amstelveen goed zichtbaar. Deze week schijnt een aanmoedigend #groenlicht over straten en daken. Doe het. Geef je op. Reik je hand uit. Help.
Voordat Saar de huissleutel omdraait kijkt ze achterom alsof ze toch nog iets kan bedenken om te gaan doen. Ze wil niet naar binnen en is bang voor dat wat ze zal aantreffen. Vanmorgen, voordat ze naar school ging, vond ze haar moeder op de bank. Ze zong een nummer van Aznavour. Dat doet ze altijd wanneer ze heeft gedronken. Bij elke toon van de Fransman volgt een golf van misselijkheid. Jammer, want zo slecht is zijn muziek niet. Ze gooit haar tas bij de trap en loopt verder. Omgevallen glazen, lege flessen, smerige borden op de tafel en op het aanrecht. En haar moeder. Ze slaapt met open mond en er hangt een brandende sigaret tussen haar vingers. Het eerste wat Saar doet is op haar horloge kijken. Het is bijna drie uur! Net op tijd om haar zusje van school te halen; dit mag ze niet zien. Ze dooft de sigaret, rent naar boven om in de slaapkamers spullen voor zichzelf en haar zus te halen, grijpt nog wat schoolboeken voor morgen en slaat ten slotte bepakt en bezakt de voordeur achter zich dicht. Opnieuw zal ze zich wenden tot een vriendin van haar moeder. Ze had gezegd dat ze altijd mocht komen wanneer het thuis niet meer ging, maar dat ze geen ruimte heeft om haar definitief op te vangen. Dat is wat Saar eigenlijk zou willen. Ergens anders wonen. En alleen bij haar moeder langsgaan als ze nuchter is. En lief. Want dat is ze dan. Na een terugval, zo noemde iedereen het, huilt haar moeder altijd dikke tranen van spijt en belooft ze dat ze het nooit meer zal doen. Saar geloofde haar. Maar nu niet meer. Ze wil weg. En ze zal niet meer boos zijn op de mensen van jeugdzorg als ze haar dat voorstellen. De zorg voor haar moeder en zusje wordt haar te veel.
‘We hebben met spoed een pleeggezin nodig voor Saar.’ Bezorgd kijkt de jeugdzorgmedewerker naar haar lijstje. ‘Heb jij nog een plek beschikbaar voor twee kinderen?’ Haar collega schudt haar hoofd.
Voor lange, en ook voor korte tijd, hebben kinderen pleegzorg nodig. Achthonderd kinderen wachten nog op een plek. Geef ze #groenlicht.
Meer informatie: www.pleegzorg.nl
****
Jacobine debuteerde in 2019 met Zondebok, een roman over een 16e-eeuws waargebeurd verhaal in Amsterdam. In 2022 verschijnt haar tweede roman De roos van Napoleon.
Ook gebaseerd op historische feiten. Een verhaal over de onwaarschijnlijke liefde van een Franse generaal, Napoleon Bonaparte, en zijn Joséphine.