De afzetlinten hangen al. Met geplastificeerde bordjes, provisorisch aan paaltjes gebonden, worden stukken stoep gemarkeerd voor de grote dag. Drie jaar geleden liep ik op Koningsdag schouder aan schouder op de Amsterdamseweg. Een hamburger hier, een biertje daar, een kletspraatje met een oude bekende, even ballonnen prikken en munten op zak, overgehouden aan de verkoop van oude cd’s, kinderkleding en speelgoed dat al jaren in de kast lag en nu op de kan-weg-stapel terecht was gekomen. Koningsdag 2019 was een dag zoals de jaren ervoor. ’s Morgens wist je al dat je ’s avonds met je benen op de bank voor de tv zou eindigen, verzuchtend dat je toch meer had gedronken dan de bedoeling was.
Op een metershoog podium stond Tino Martin achter de coulisse met de microfoon in zijn hand, klaar om de oranje menigte op te zwepen. ‘Evereybody happy?’ schreeuwde hij de mensen toe, om daarna in plat Amsterdams de meute toe te zingen. De horeca had het druk, de biertjes in plastic glazen waren niet aan te slepen. Kleffe broodjes en droge hotdogs, het maakte de mensen niet uit. Ze kochten het. Alles smaakte goed! Iedereen hield van elkaar en er werden beloftes uitgesproken: ‘We moeten elkaar vaker zien! Laten we afspreken!’ Iedereen was vrij. Vrij en vrolijk. Beperkingen kenden we niet. Eén dag in het jaar danste Anita met haar getoupeerde en geblondeerde haren met Philip-Jan (voor vrienden PJ) die uit voorzorg zijn Tesla een straat verder had geparkeerd. Samen zongen ze ‘onze’ Hazes. Armen werden om schouders gelegd, handen werden in de lucht gestoken en wiegden op de melodie.
Dit jaar zal het anders gaan. Moeten we wennen? Durven we massaal de straat op te gaan? Geven we elkaar weer knuffels? Omarmen we elkaar? Er zal geen groot podium bij Café Abina staan, maar wel zullen er kraampjes zijn, en een DJ met de nodige opzwepende muziek. Zolders worden eindelijk leeg getrokken; troep wordt op straat verkocht. De weg naar het Oude Dorp zal weer oranje kleuren. Kinderen zullen hun kleedjes bewaken en munten gaan weer ouderwets van hand tot hand. Ik wens iedereen een geweldig feest en hoop op 27 april de saamhorigheid weer te voelen.
Jacobine van den Hoek
Jacobine is columnist en auteur van de historische romans Zondebok en De roos van Napoleon.