Een onbekend nummer op mijn mobiel. Het is nog vroeg, nog geen negen uur in de ochtend. De jongens zijn het eerste uur vrij. Het is nog stil in huis. Iets in mij zegt dat ik moet opnemen en het nummer niet moet wegdrukken, zoals ik vaker doe met vreemde nummers. Ik zeg mijn naam en een wijkagent stelt zich voor. Ik verstar en zet mij schrap. Het gaat over mijn zoon. ‘Welke?’ vraag ik. Zijn opzoeken geeft me de tijd om aan het idee te wennen dat er weer iets gaat komen. Een probleem erbij?
Onze zoon is een gezonde puber. Precies volgens de boekjes. Hij is dertien en houdt ervan om grenzen te verkennen, plezier te beleven. Liever met vrienden dan met ons. Gezond eten, verantwoordelijkheid nemen, dat zijn zaken die wel eens misgaan. En gevolgen van zijn acties overziet hij vaak nog niet. Niet gek. Deze kenmerken staan letterlijk in de GroeiGids-boekjes van Jeugdgezondheidzorg, er zijn hilarische films over gemaakt en talloze boeken over geschreven.
Dan komt er dat telefoontje. De wijkagent. De vraag of ik al heb gehoord wat er gisteren op het Stadsplein in Amstelveen is gebeurd. ‘Nee,’ zeg ik. Bijna beschaamd. De wijkagent toont zich verbaasd en ook teleurgesteld. Hij legt uit waarover hij mij wil informeren en voegt er streng aan toe: ‘Dit zijn geen grapjes.’ Ik geef hem gelijk, beloof in gesprek te gaan, bedank hem voor zijn belletje en maak mijn zoon wakker. Ik ben geschrokken. Wens een verklaring en een toelichting. We gaan in gesprek. Opnieuw.
‘Hier ga je geen column over schrijven.’ Ik hoor het mijn man en zoon al zeggen. Maar ik wil dit juist niet verzwijgen. In een tijd waarin pubers zich vervelen, sport vanwege slecht weer vaak niet doorgaat, wordt er geëxperimenteerd. Mijn zoon is niet de enige. Puberhormonen bruisen in hun lichaam als de bubbels in een vers geschudde fles champagne. Er gebeuren dingen. Niet altijd even slim. En ik wil me daar niet voor schamen. Nee. Ik wil juist het gesprek aangaan. De kinderen erover spreken. Andere ouders spreken. Hoe gaan zij met hun pubers om? Hoeveel zorgen moet ik me maken? Ik blijf in gesprek. Met mijn zonen en betrokkenen. En ik hoop dat mensen die dit lezen en hetzelfde meemaken als wij zich gesteund voelen; ze zijn niet de enigen met ‘pubers volgens het boekje’.
Jacobine van den Hoek
Van den Hoek is columnist, tekstschrijver en schreef haar debuutroman Zondebok. Dit boek is te koop bij de lokale (online) boekhandels.
Comments