Blog over het schrijfproces van de tweede roman van Jacobine van den Hoek. Haar debuut Zondebok kwam uit in 2019.
Anderhalf jaar heb ik eraan gewerkt, een verhaal over Josephine de Beauharnais en Napoleon Bonaparte. En nu is de eerste versie van mijn tweede boek klaar. Honderddertienduizend woorden schoon aan de haak. Je zou kunnen zeggen dat gesprekken met uitgeverijen kunnen beginnen, maar niets is minder waar. Het verhaal staat. Ik heb de kern gevonden. Ik ken de karakters intussen door en door. Ik weet wat hen drijft, ken hun passie, weet waar hun angsten liggen. Een stukje geschiedenis is verwerkt in bijna driehonderd pagina’s.
Maar daarmee ben ik er niet. Het opvullen, het spelen met de personages in de gecreëerde wereld gaat nu pas beginnen. Simpelweg het verhaal over Napoleon en Joséphine vertellen is te saai, te vaak verteld. Nu mag ik er mijn draai aangeven. Spanning toevoegen. Mijn fantasie aanspreken, ter versiering van het verhaal.
Toen mijn redacteur voorstelde om het boek opnieuw te schrijven viel ik nog net niet van mijn stoel. Zei hij dat echt? ‘Ben je niet goed bij je hoofd?’ vroeg ik hem zelfs. Natuurlijk wist ik dat het schrappen en herschrijven nog moest komen, maar opnieuw schrijven? Helemaal opnieuw!
Ik sprak erover met andere auteurs. Gevestigde namen. Een auteur vertelde me dat hij zijn boek, dat wekenlang in de bestsellerlijst heeft gestaan en nog steeds goed wordt verkocht, maar liefst drie keer heeft geschreven. Drie keer! ‘Het gaat steeds sneller,’ vertrouwde hij me toe. Je kent je personages steeds beter en leeft met ze samen.’ Dat klopt. Ik kan geen boek lezen, geen serie zien of mijn gedachten gaan naar Joséphine of Napoleon. Gebeurtenissen, dialogen, mooie zinnen, ik koppel ze direct aan mijn verhaal. Zijn ze bruikbaar? Kan ik ze toepassen?
Het komt er nu op aan om de lezer te verleiden. Spanningsbogen te creëren, verwachtingen te scheppen. Sommige auteurs kunnen dat in een keer. Ik niet, dat blijkt. Voor de eerste versie heb ik veel research gedaan en bleef ik boven het verhaal hangen. Alsof ik Josephine was, kijkend vanuit een loge naar het toneel. Eerder stond ik mezelf niet toe om de historische feiten aan te vullen met fictieve gebeurtenissen. Maar hé, ik schrijf fictie, en mag doen wat ik wil om de geschiedenis in hapklare brokken te vertellen.
Gek genoeg heb ik nu ook weer zin om terug te keren naar de basis: schrijven, verzinnen, creëren. De onzekerheid blijft. Vooraf weet je nooit of je het goed doet. Of je iets moois aan het maken bent. Het enige dat ik kan doen is vertrouwen op mijn intuïtie en geloof houden in het verhaal dat ik wil vertellen, nee, dat ik moet vertellen; een verhaal over onzekerheid, liefde en ambitie.
***
Jacobine van den Hoek debuteerde in 2019 met de roman Zondebok. Het boek kreeg positieve recensies van de Telegraaf, het Nederlands Dagblad en lezers.
Het boek is verkrijgbaar bij de (lokale) boekhandels. Ook als e-book en luisterboek.