Het afgelopen jaar bestaat voor mij, en voor vele anderen, vooral uit aftellen. Aftellen wanneer we weer normaal kunnen leven. Drie weken een lockdown. Dat overleef ik wel. Vijf weken een lockdown. Oei, dat is lang, maar in die periode zit een vakantie. Dat overleef ik wel. En door dat wachten, dat eeuwige wachten, vliegt de tijd voorbij als een dikke grijze regenwolk in windkracht drie. Nee. Windkracht twee. En elke keer als ik in de verte de strakblauwe lucht zie, richt ik me op. Hoopvol. En denk ik: nog even. Die paar weken of dagen overleven we wel.
Het vreemde is, we overleven het ook. We zijn sterker dan we denken. Maar de stress die ophoopt en de steeds intensere drang om aan de werkelijkheid te ontsnappen wordt met de dag groter. Negatieve energie hoopt zich op in ons lichaam, klontert samen en komt vrij bij elk speldenprikje dat wordt gegeven. Meer dan ooit hebben we behoefte aan afleiding, behoefte om even het hoofd te verschonen van kleine en grote persoonlijke problemen. En meer dan ooit besef ik hoe belangrijk sport, spel en cultuur is om mentaal (en daarmee ook fysiek) gezond te blijven.
Werd sport en cultuur voor de c*crisis nog gezien als luxe, inmiddels weten we dat het pure noodzaak is. Zonder een uitlaatklep veranderen de hersenen van de meeste mensen in oververhit vet, als vet in een frituurpan dat ontploft zodra er druppels water bij komen.
Noodzaak dus. Onthouden we dit, als er zo (politieke) keuzes moeten worden gemaakt? Herinneren we ons dat sport en cultuur als uitlaatklep noodzakelijk zijn en geen geldverspilling. De spanning en ontspanning in sport en cultuur zijn als een levenselixer. Niet voor niets zijn ze door de eeuwen heen, overal ter wereld, een onderdeel van het bestaan. Soms verbaas ik me als ik op filmpjes vrolijke gezichten zie van mensen, wonend in sloppenwijken in Afrika. Dan realiseer ik me: beweging, dans, zang en traditie houdt hen op de been.
Nog even. Dan blaast de wind de wolken echt wel weg. Nog even. Dan kunnen we weer naar sport kijken en mogen we weer de sportvelden op. Nog even. Dan gaan theaters, schouwburgen, bioscopen en poppodia weer open. Nog even. Dan mogen we weer naar een festival. Nog even. En we mogen onze verjaardag weer vieren. Nog even.
Jacobine van den Hoek
Van den Hoek is columnist, tekstschrijver en schreef haar debuutroman Zondebok. Dit boek is te koop bij de lokale boekhandels.
Comments