Met verwondering kijk ik om me heen,
terwijl we allemaal een masker dragen
Met verwondering kijk ik om me heen,
terwijl we elkaar niet meer aanraken.
De wereld is veranderd in een vreemd decor.
Mensen haken af,
Geven op.
Anderen, die gaan ervoor.
Met verwondering kijk ik om me heen,
nadat ik het overlijdensbericht heb gelezen
Met verwondering kijk ik om me heen,
en begin ik opnieuw dat virus te vrezen.
Na de eerste schrik reageert men enthousiast,
op zoek naar mogelijkheden.
Naar datgene dat wel past.
Alles wordt bestreden.
Verveling, angst, onzekerheid,
we willen ervan af.
Vechten ieder op een eigen wijze,
onafhankelijk van komaf.
Met verwondering kijk ik om me heen,
Hoe mensen omhelzend ‘koffie drinken’
Met verwondering kijk ik om me heen,
Hoe sommigen in ontkenning uitblinken.
We wandelen en wandelen, door stad en bos.
De roep om vrijheid wordt steeds luider.
Stadspodium P60 streamt erop los.
Steeds vaker hoor ik een klokkenluider.
Hoe lang gaat dit nog duren?
Wordt alles weer normaal?
Wie moet het uiteindelijk toch bezuren?
Wie heeft achteraf een goed verhaal?
Jacobine van den Hoek
Van den Hoek is columnist, schreef haar debuutroman Zondebok. Dit boek is te koop bij de lokale (online) boekhandels. Nu werkt ze aan haar tweede roman.