Zijn maag knort en hij heeft een droge mond. Verlangend kijkt hij naar de zon die nog net niet achter de daken is verdwenen. Elk jaar valt het hem zwaar, een maand lang van zonsopkomst tot zonsondergang niets drinken en eten. En toch wil hij het volhouden. Hij weet dat het belangrijk is om jaarlijks terug te denken aan dat wat hij heeft gedaan en dat wat hij beter kan doen. Maar om daar invulling aan te geven is beheersing nodig. Daar is de vastenmaand voor. Zelfbeheersing. Zelfreflectie. Geef het een moderne naam. De vastenmaand is nu net voorbij; hij kan er weer tegenaan. Dat vierde hij met familie en vrienden, een welverdiende ontlading.
Met een duim gedoopt in as werd er een kruisje op haar voorhoofd getekend. Het was een teken van rouw, zo werd haar verteld. Ze moest bedenken wat ze verkeerd had gedaan en hoe ze haar leven kon verbeteren, de Vader vergaf immers alles. Na Pasen kon ze haar leven veranderen, want as stond voor vruchtbaarheid en daarmee voor nieuw leven. Ze was dus niet hopeloos verloren of verdoemd. Nee, iedereen kreeg een nieuwe kans en de veertig vastendagen herinnerden haar daaraan. Vanaf Aswoensdag leefden ze sober en ze aten geen vlees. Het was een tijd van bezinning en het gaf haar kracht om daarna weer vol in het leven te staan.
Het begint koud te worden, de zomer is voorbij en de dagen worden korter. In de synagoge worden kaarsen aangestoken en die zullen tijdens Jom Kippoer niet worden gedoofd. David duwt zijn Keppel recht en richt zich tot de rabbijn. Tijdens deze tijd van bezinning luistert hij graag naar hem. De vastentijd is als een baken in zee; in oktober klemt hij zich eraan vast, hijst zich uit het koude water en warmt zich aan de zon. Daarna lacht het leven hem weer toe.
Op Ibiza heeft ze deze week geen alcohol gedronken, ze at groenten en dronk sap. Urenlang staarde ze naar de zee. Ze overdacht het laatste jaar en maakte nieuwe plannen. Een week kuren heeft haar goed gedaan. Volgend jaar gaat ze weer.
Velen denderen door het leven zonder om te kijken en zonder jaarlijkse rem. Later merkt men hoe ongezond zo-iets kan zijn. We veroordelen elkaars tradities, een onbegrijpelijk fenomeen, want zoveel verschillen wij, mensen, niet van elkaar.
Jacobine debuteerde in 2019 met de roman Zondebok. Haar tweede roman, De roos van Napoleon wordt goed ontvangen. Het is een op waarheid gebaseerd verhaal over het leven van Joséphine Bonaparte, de eerste vrouw van Napoleon.
(Hier te bestellen. Ook als luisterboek en e-book)