Jacobine van den Hoek

De muziek staat luid. Binnen is het bruin en donker ondanks grote ramen waardoor je uitkijkt op een overdekt terras. Aan de houten wanden hangen tientallen plaatjes van muzikale beroemdheden uit de jaren zestig en zeventig. Een zacht geroezemoes wordt overstemd met git...

‘Wat zijn uw voornemens voor het nieuwe jaar? vraagt de presentator voordat het aftellen naar 00.00 begint. We staan voor de tv met een glas champagne in de hand en ik roep: ‘Ja, wat zijn ze?’ Maar de vraag komt te laat. Het aftellen begint. Het nieuw jaar komt eraan....

‘Wij zijn er klaar voor, we hebben alles: een kattenbak, speeltjes, een hangmat voor aan de verwarming - ze vinden wat uit de laatste jaren! - Aan alles is gedacht.’ Stilte aan de andere kant van de lijn. Had ik iets verkeerds gezegd? ‘Dat is ‘bad luck’, hoorde ik tot...

‘Een gezellige kerst!’ Aan tafel, naast mij, zit een stel. De vrouw heft haar glas en klinkt tegen dat van de man tegenover haar. Ze drinken, glimlachen naar elkaar en richten zich daarna in stilte op het bijzondere gerecht dat de koks van het restaurant The WinkeKitch...

Ik leg mijn hand op de ruwe stenen en probeer te voelen wat er in de voorgaande jaren rondom deze plek is gebeurd. Met gesloten ogen zie ik de man met de paraplu bovenop de muur, we zagen hem in elk journaal. Ik voel de bevrijding, toen de muur viel op 9 november 1989....

‘Ik ga er even heen om de gekte van dichtbij te zien en om er een column over te schrijven.’ Ik zei het vanmorgen tegen een vriendin. Zo gezegd, zo gedaan. Op de fiets trap ik naar het Stadsplein in Amstelveen. Bij aankomst bevind ik mij in een zee van geparkeerde fiet...

Stadswandeling Amsterdam rondom debuutroman Zondebok van Jacobine van den Hoek.

Het is vrijdag. Het uur zit er op. Onze bootcampleider heeft ons weer alle hoeken van het Amsterdamse Bos laten zien; we hingen aan rekken, wisselden ‘jumping jacks’ met ‘squats’ af en sprongen als ijverige kikkers van trede naar trede tot we het topje van de heuvel ha...

Opeens staat het daar. Groots en meeslepend. Ik fiets wat langzamer om het te kunnen lezen. De tekst zegt: “Koosje was vertrokken zoo als zij gekomen was, zonder dat hij haar één zoet woordje had toegevoegd, tenzij dan “houje nog al evenveeltjes?”

Ik zie haar voor me, z...

Ik praat met vriendinnen, maar mijn aandacht gaat naar hen. Ze zitten naast elkaar op het terras van De Veranda met hun gezicht naar me toe. Hij richt zich volledig op haar. Hij praat tegen haar, legt een hand op haar knie, en zij laat het gelaten gebeuren. Haar ogen z...