Een keer in het jaar voeren we vanuit mijn werk overleg op een bijzondere locatie, onze ‘heisessie’. Meestal is dat ergens ver weg, maar dit keer stelde mijn partner voor om naar een verbouwd boswachtershuisje op het Vogeleiland in het Amsterdamse Bos te gaan. Dat leek mij een leuk idee, tenslotte is niet alles van ver beter. En zo kwam het dat wij een paar weken later naar een grote flipover keken waarop zich een web van lijnen en termen ontvouwde. Het geheel moest uiteindelijk leiden tot onze bedrijfsvisie.
Terwijl mijn zakenpartner geestdriftig de genoemde termen op het witte vel schreef, bedacht ik mij dat het huisje vorige week nog werd gebruikt bij de begrafenis van een kennis. De groene omgeving en ruisende bladeren die ons nu moesten inspireren tot de meest inventieve inzichten boden toen troost voor de nabestaanden. Maar, stelde ik mij voor, het huisje was ook een toplocatie voor verjaardagen of trouwerijen. Mijn verjaardag bijvoorbeeld? Want ik vond dat elke gelegenheid moet worden aangegrepen om een feestje te organiseren, zelfs de viering van mijn onbeduidende 42e geboortejaar. De laatste tijd ervoer ik in mijn omgeving maar al te vaak dat de ‘Circle of life’ een onverwacht klein cirkeltje bleek te zijn. En dit prachtige huisje midden in de natuur faciliteerde op een bijzondere manier deze ‘Circle of life’: je deed er inspiratie op, het zette je aan tot actie, in serene rust kon je je verdriet verwerken en het bood je de gelegenheid om te midden van je naasten het leven te vieren. ‘Jacobine, heb jij nog ideeën?’ Schuldbewust keek ik mijn partner aan. Waar waren we? O ja, wat verwacht onze klant? ‘Geen woorden maar daden, ’zei ik op goed geluk. Hij noteerde het op de flipover en ik kon het niet helpen dat mijn gedachten weer afdwaalden. De volgende dag reserveerde ik daadkrachtig de locatie en verstuurde ik de uitnodigingen naar mijn vrienden en familie. Naast de bos- en heemparkhuisjes bleek ook het roeiershuisje aan de Bosbaan beschikbaar te zijn. Dat zou hem worden! Op de dag van mijn verjaardag scheen de zon uitbundig boven de Bosbaan en het duurde niet lang voordat alle kinderen één voor één het water in sprongen. Ik genoot van het heerlijke eten dat mijn gasten hadden meegenomen en voorzag iedereen van goede wijn, bier of een frisje. De muziek speelde zomerse hits en de flipover werd gebruikt als tekenbord. Lang nadat de zon was ondergegaan en de meeste gasten vertrokken waren keek ik mijn vriendin vragend aan. ‘Tijd voor een skinny dip? Handdoeken genoeg.’ ‘Als jij gaat, ga ik ook,’ antwoordde ze lachend. En als laatste der mohikanen sloten we met zijn drieën de dag stijlvol af in het koele maar heerlijke water. Het huis was de perfecte locatie geweest voor mijn ‘Circle of life’ en ik hoop dat ik nog vaak in dit vrolijke gedeelte van mijn cirkel mag terugkeren.