Straatfeest 26 augustus 2015
Waar de buurtbarbecue van de Da Costalaan jaren geleden niet meer was dan een gezellig samenzijn, is het nu uitgegroeid tot een groot jaarlijks buurtfeest.
Op de dag van het feest kwamen helpende handjes de inmiddels professionele spullen opzetten. Alleen al het door het plaatsen van de enorme tenten kreeg ik een goed inzicht in de karakters van mijn buurtjes. Eén buurman probeerde het geheel te overzien en riep aanwijzingen over de te gebruiken tentstokken. Intussen haalden de kleuters de inmiddels geordende tentstokken weer volledig door de war. Dit tot grote ergernis van een andere buurman. Weer een andere buur zag het aan en trok zijn eigen plan door gewoon maar wat stokken in elkaar te schuiven. Het mocht de pret niet drukken. Na een paar uur was het einde van de Da Costalaan omgetoverd tot een aantrekkelijk feestterrein met twee grote springkussens, acht biertafels en een prachtig opgemaakt buffet in de stijl van het thema, dit jaar was het Maffia. Zoals altijd was het even zoeken welke kleding geschikt zou kunnen zijn. Maar na in mijn kast te hebben gegrabbeld vond ik een geschikt hagelwit jaren 50 jurkje, een parelketting en rondde ik het geheel af door een lichtbruine bolhoed op te zetten in dezelfde kleur als mijn hooggehakte schoenen. Zo kon een gangsterliefje er best uit hebben gezien. De uren vlogen voorbij in opperste gezelligheid. De saté, worsten en hamburgers van slagerij Stronkhorst waren weer overheerlijk. De zelfgemaakte salades en desserts waren werkelijk goddelijk. Hoewel de smaakpapillen rond tienen mogelijk waren aangetast door de hoeveelheid drank, die rijkelijk vloeide. Mijn man en ik hadden vooraf afgesproken dat ik dit keer de jongste twee kinderen naar bed zou brengen. En om even over tienen was uitstellen niet meer mogelijk. Ik plukte mijn, inmiddels rood, geel en zwart geverfde, doerakken van de straat, haalde ze nog even onder de douche en begeleidde ze naar bed. Het was een zwoele avond en ik besloot als ‘cooldown’ nog even in mijn tuintje te lezen. Gezien de prachtige avond verwachtte ik dat mijn man en de oudste telg het nog wel even zouden volhouden op het feest. Ik besloot een uurtje later toch maar mijn bed in te duiken. Nu ben ik een slechte slaper. Een nare eigenschap is dat ik zelden kan slapen zolang mijn kroost niet veilig op honk is. Ook nu kon ik de slaap niet vatten en zag na een tijdje tussen mijn oogleden door dat de wekker alweer twee uur aangaf. Resoluut en enigszins wankel stapte ik weer uit bed omdat dit tijdstip toch echt te laat was voor een 15-jarige jongen. Een minuut later liep ik met verwarde haren in mijn nachtkleding en met mijn bril op richting het einde van de straat. Al van ver waren de luide stemmen van de vrolijk brallende heren te horen. En zodra ze mij zagen in het schijnsel van de vuurkorf begon het smalende lachen richting mijn man. Met zachte stem vroeg ik hem of hij zijn zoon, die ergens binnen een film zat te kijken, naar huis wilde sturen. Teruglopend moest ik denken aan hoe mijn moeder mij, toen ik vijftien was, elke vrijdag uit de kroeg de Schuimkraag haalde (het huidige The Border). Stipt om één uur stond zij in haar auto met haar badjas aan voor de deur, in de hoop dat ik op tijd zou zijn zodat ze er niet uit hoefde. Het is grappig dat je pas op latere leeftijd dit soort acties van je moeder weet te waarderen.