top of page
Foto van schrijverJacobine van den Hoek

Teleurstellingen incasseren (5)


‘Wat een geweldig manuscript, wij willen het graag voor u uitgeven. Kunnen we een afspraak maken?’ Dat is de reactie waar ik op hoopte, maar uiteraard ging het niet zo. Net als veel schrijvers voor mij, leer ik hoe je eerst door de muur van afwijzingen moet breken zonder zelf te barsten.

Om ervoor te zorgen dat mijn pantser door breuklijnen niet in stukken uiteen valt en ik mijn doel opgeef, richt ik mij op hoopvolle zinnen in afwijzingen. ‘Ik heb het met veel plezier gelezen, maar in deze vorm…’, ‘Vlot en levendig geschreven, maar ik mis finesse..’, ‘In je begeleidend schrijven lees ik dat je met een historische roman bezig bent, ik hoop dat je dan aan ons denkt..’. Een paar fragmenten. En als ik heel kritisch ben, en dat zijn uitgeverijen ook, begrijp ik het wel.

Daarom slaat de twijfel toe als de opzet van mijn tweede manuscript klaar is, want ik heb geleerd dat het leggen van een goede basis essentieel is, en vooral veel werk scheelt. Heb ik dat nu wèl in één keer goed gedaan? Omdat ik twijfel, wend ik mij tot een schrijfcoach. Want ik moet eerlijk zijn, geen beginnersfout is mij vreemd. In mijn vroege versies struikelde ik over tijden, spelling en zinsopbouw. En ook moest ik nog leren om vanuit het juiste thema te schrijven. Waar ik in mijn eerste manuscript ben uitgegaan van het verhaal, en de personages ‘erom heen’ heb geschreven, leert mijn schrijfcoach me dat ik mijn personages beter moet leren kennen, hun ontwikkeling beter moet beschrijven. Een wezenlijk verschil. Nadat ik mijn verhaalopzet van mijn tweede manuscript besprak werd mij ook duidelijk dat ik me niet te veel moest richten op politieke en historische gebeurtenissen. Als ik die lijn zou doorzetten zou het een geschiedenisboek worden, met daarin een paar personages verwerkt. Dankbaar heb ik haar aanwijzing aangenomen, en schrijf ik weer vol goede moed aan manuscript nummer 2. Met andere woorden, het is niet zo makkelijk om schrijfster te worden. Het kost moeite en veel tijd. Maar nog steeds ben ik ervan overtuigd dat je kunt leren van vallen en opstaan. Goed fietsen lukte mij ook niet in één keer, maar nu fiets ik met gemak van Amstelveen naar Friesland. Ik moet gewoon doorgaan, als een bokser. Blijven oefenen, zodat de reacties op manuscript2 zullen zijn: ‘We willen graag met jou werken.’

Volg Jacobine van den Hoek op Facebook of Twitter


@2016

bottom of page