Lieve,
Hoe gaat het met je? Beter dan vorig jaar? Toen maakte het vooruitzicht dat de kerstdagen er aankwamen je al misselijk. Je vond het vreselijk, de tijd waarin iedereen vrolijk lijkt te zijn. Waarbij mensen hun familie en beste vrienden zien. Hoe voel jij je dit jaar? Vorig jaar zei je: ‘Tijdens de kerstdagen bestaat er geen grijs: mensen zijn blij of verdrietig. Het is zwart of wit, een middenweg is er niet.’ Zijn het de donkere dagen die je triest maken? Versterken de liefelijke reclameboodschappen of de zoetsappige liedjes jouw gevoel van eenzaamheid? Troost je je met de gedachte dat jouw geliefde glimlachend vanuit de hemel op je neerkijkt? Op goede dagen zul je erin geloven. Maar op slechte dagen wuif je het vast weg als bijgelovig gewauwel. Je zult denken: ik ben alleen. Niemand wacht thuis op mij. Niemand wil het kerstgevoel met mij delen. Waarschijnlijk kruip je het liefst onder een deken om er pas in januari weer onder vandaan te kruipen. En waarom niet? Wie zal het merken? Maar weet je, er zijn meer mensen zoals jij. Meer dan je denkt. Daarom schrijf ik je deze brief. Ik hoor je denken: jij hebt makkelijk praten! Natuurlijk. Ik ben bevoorrecht: ik heb werk, kinderen en een lieve man. Maar ik realiseer me maar al te goed dat tijden kunnen veranderen. Vorige week nog zei een oud-klasgenoot tegen mij dat hij zijn vader en broer voor het laatst zag op zijn 18e. Gescheiden gezinnen. Ik hoor het zo vaak. Het raakt mij. Kinderen kunnen rare dingen doen, net als familieleden. Fouten worden niet altijd vergeven. Het kan zomaar gebeuren dat ík over jaren in mijn woonkamer zit. Alleen. Mijn gezicht opgelicht door de tv. Voor me een lege fles. Lekkers heb ik niet in huis gehaald. Het kan iedereen gebeuren. Je ben verantwoordelijk voor je eigen geluk, dat zegt men soms. Gedeeltelijk is dat waar. Maar soms lopen dingen anders dan verwacht. Daar weet jij alles van, nietwaar? Schaam je daarom niet voor eenzaamheid. Zoek anderen op en beloof me één ding: stuur me een persoonlijk berichtje, zodat ik je kan laten weten dat ik tijdens kerst aan je denk. Het spijt me, ik kom niet bij je thuis. Maar misschien helpen mijn woorden jouw eenzaamheid te verlichten. Liefs,
Jacobine