Met hooggespannen verwachting begon ik aan Swing Time. De recensies in de dagbladen waren lovend. Het eerste deel van het boek sprak mij bijzonder aan. Ik maakte kennis met twee vriendinnen met dezelfde donkere huidskleur en passie voor dansen. Het werd al snel duidelijk dat de ik-persoon zich graag optrok aan haar vriendin, Tracey. Ze bewonderde haar danstalent en liet zich vaak meeslepen in haar enthousiasme. Het weerspannige gedrag van Tracey, in combinatie met een lastige thuissituatie – alleenstaande moeder met een vader die in de gevangenis zit – maakte de vriendin tot een interessant karakter. Net als de moeder van de ik-persoon, die zich ten koste van alles, wilde ontwikkelen, en zich verzette tegen het stereotype ‘donkere vrouw’.
De meisjes groeiden bij het ouder worden uit elkaar, maar ze bleven elkaars leven op afstand bepalen en volgden elkaar. De ik-persoon – ze krijgt geen naam in het boek - werd assistent van een wereldberoemde blanke popster, Aimee, terwijl Tracey zich tot danseres wist op te werken.
Zadie Smith behandelt met mooi beschreven scenes thema’s als: vriendschap, cultuurverschillen en rassenproblematiek. Zo sleepte de steenrijke Aimee haar personeel mee naar een Afrikaans dorp om daar ‘goed te doen’. Als een zogenaamde olifant in een porseleinkast regelde Aimee haar zaakjes, nietsontziend, en volledig vanuit haar eigen wereldbeeld, dat in schil contrast stond met dat van de ik-persoon. Toch liet de ik-persoon het allemaal gebeuren, als een soort toeschouwer van haar eigen leven.
Doordat Zadie Smith veel woorden en veel scenes gebruikt om de vele thema’s uit te werken, begon het verhaal naar mijn mening halverwege te kabbelen. Steeds minder enthousiast pakte ik het boek op om verder te lezen. Toch ben ik blij dat ik het uiteindelijk heb uitgelezen, de karakters van de hoofdpersoon, haar moeder, Tracey en Aimee zijn mooi neergezet. Er is geen bijzondere plot in het verhaal – in de epiloog zit een klein plotje -, toch is het einde bevredigend. Smith’s schrijfstijl: beeldend, scherp en zonder enige clichés, is prettig leesbaar, ik begrijp waarom de literaire recensenten zo enthousiast over Swing Time zijn geweest.
Is het boek een aanrader? Jazeker, als je zin hebt in een mooi literair boek. Nee, als je liever een boek leest met een goede spanningsboog. Om die reden geef ik ook geen sterren. Smaken verschillen nu eenmaal.
Jacobine van den Hoek
Je kunt Jacobine volgen op Facebook of Twitter
Swing Time
Uitgeverij Prometheus
Aantal pagina’s: 448
Verschenen: november 2016