top of page
Foto van schrijverJacobine van den Hoek

Voetbaltraining


Mijn voeten struikelen over de bal. Bijna val ik. Terwijl ik in de lach schiet kijk ik of de ouders aan de overkant me hebben gezien. Daarna pass ik de bal zo goed mogelijk naar een van de kinderen. Zíj lachen mij, de trainer, niet uit. Misschien omdat ik direct heb toegegeven dat zij beter kunnen voetballen dan ik: ‘Jongens, het enige wat ik kan, is luisteren, en doen wat Lex, de hoofdtrainer, zegt. Kom, we gaan aan de slag.’ Dat zei ik toen de voetbaltraining begon. Sporten, daar was ik nooit goed in. Als er een bal op me af kwam dook ik zo diep mogelijk in elkaar. ‘We gaan vandaag trefbal doen,’ was het ergste wat de sportleraar tegen mij kon zeggen. Bij trefbal zorgde ik dat ik vooraan stond, zodat ik snel werd afgegooid. Want echt, het was alsof er inkt op de bal zat, elke treffer werd bij mij een blauwe plek. Ook leek het alsof de bal was ingezeept als ík hem wilde vangen.

Van mijn moeder mocht ik op allerlei sporten: tennis bij Club Amsterdam, paardrijden bij Manege Nieuw Amstelland en squash bij Dicky Sport. Het was allemaal geen succes. Alsof de woorden ‘Sporten kan ik niet’ in mijn hoofd waren gekerfd.

Zo a-sportief als ik was, zo chagrijnig word ik tegenwoordig als ik niet heb hardgelopen of aan bootcamp heb meegedaan. Nog steeds is het niet verstandig om mij een balspel te laten spelen, maar toch neem ik weleens een racket op.

Van wie onze jongens hun balgevoel hebben is duidelijk. Maar het fanatisme komt van ons beiden; als je iets doet, doe het zo goed als je kunt. Dat geldt ook voor het geven van voetbaltraining aan 10-jarigen. Hoewel alle ballen nog steeds een compleet verkeerde richting opgaan als ik ze raak, wijs ik hen erop de bal met de wreef te raken en rustig te spelen. Ik praat Lex na. Leg uit. Doe zelfs voor hoe je met de binnenkant van de voet moet passen. Tot mijn verbazing nemen ze me serieus, alsof ze begrijpen: het is niet altijd nodig dat je iets kunt. Zolang je maar je best doet.

Deze column is geplaatst in het Amstelveens Nieuwsblad.

Meer columns van Jacobine van den Hoek lees je op www.jacobinevandenhoek.nl of volg haar op Facebook of Twitter.

bottom of page