Mijn blik gleed over de bloemen, het was lastig om te kiezen. Hoe drukte ik nu het best uit wat ik haar wilde vertellen? Toen ik aan de beurt was, wees ik naar een prachtige herfstbloem, lang en met veel sprieten eraan. ‘Doe er daar maar drie van, en voeg er lekker veel groen aan toen,’ zei ik tegen de medewerkster van Tof Bloemen.’ Op het moment dat ze de bloemen oppakte, zag ik vanuit mijn ooghoeken de rozen staan. Vurig rood. Verlangend stonden ze in hun bak, hun blaadjes vertelden een verhaal van liefde en hoop. Precies dát wat ik haar zo graag wilde zeggen, maar nooit uitsprak. ‘Kan ik nog veranderen?’ vroeg ik. ‘Het moet een grote bos worden, het is voor mijn moeder.’ De vrouw lachte me toe en vroeg: ‘Heb je een feestje.’ Ik zei: ‘Ja.’ Ik hoefde toch niet alles te vertellen bij de bloemenstal?
Een dag eerder belde mijn zus vanuit het ziekenhuis. ‘Schrik niet,’ waren haar eerste woorden. ‘Ik ben met mama in het ziekenhuis.’ Juist die zin deed mijn adem stokken. Ik wist dat het een keer ging gebeuren, maar niet nu al! Snel sprak ze verder. ‘Ze is gevallen met haar fiets, haar rechter arm is verbrijzeld, waardoor ze geen gips krijgt. Ze mag zo naar huis.’
Met een klein stemmetje vertelde mijn moeder mij de volgende dag haar verhaal. Twee mannen voor haar, dertigers, fietsten, met in hun hand een mobiel. Een van hen remde plotseling. De natte blaadjes op de weg werkten als een glijbaan. Wielen gleden. Eén man viel, maar wist zich te herstellen. Daarna fietsten de mannen door. Mijn moeder lieten ze als een gevallen zakje, achter op de grond.
Het leven kan ineens worden omgegooid, daarvan kende ik genoeg voorbeelden in mijn omgeving. Toch voelde het anders nu het mijn moeder trof. Van het ene op het andere moment was mijn actieve moeder een zieke vrouw geworden die ik nog zoveel wilde vertellen. De woorden zweefden in mijn hoofd, maar wisten mijn mond niet te verlaten. Daarom wees ik de bos rozen aan, zodat ze zou begrijpen wat ik haar wilde zeggen: ‘Mam, ik hou van jou.’
Deze column is geplaatst in het Amstelveens Nieuwsblad.
Meer columns vind je op www.jacobinevandenhoek.nl