‘Hij noemde me kut-Marokkaan!’ ‘Dus gooide je zijn tas in de sloot?’ ‘Nee. Hij begon.’ Met een strakke blik kijkt hij naar zijn juf, precies zoals zijn broers zouden doen. Hij wil haar niet kwetsen. Waarom vraagt ze door? Ze zag toch wat hij deed? Met fluwelen stem zegt ze: ‘Het is belangrijk dat je eerlijk bent. Kom, zeg het, wat heb je gedaan? Ligt zijn mobiel nu op de bodem’ Hij knikt. Het is niet genoeg. ‘Ja. Ja, zeg ik toch.’ Onverwacht breekt een glimlach door op haar gezicht. Hij voelt haar hand op zijn schouder. ‘Dank Ahmed. Voor je eerlijkheid. Vertel nu nog eens, wat deden ze?’ Hij vertelt en vertelt, en voelt zich met elk woord lichter worden. Hopelijk ziet ze zijn opwellende tranen niet. ‘Ben je een kut-Marokkaan?’ vraagt de juf. Verbaasd kijkt hij haar aan. ‘Nee.’ Nee, natuurlijk niet. ‘Waarom werd je dan boos?’ Nou ja, wat is dat nu voor een vraag. ‘Wat zou u doen dan?’ antwoordt hij. Werktuiglijk steekt hij zijn borst vooruit. Hij laat zich niet zomaar kwetsen, door niemand niet, dat heeft vader hem wel geleerd. “Respect. Als ze dat niet hebben, dan neem je wraak.” De juf lijkt van dit alles niets te begrijpen en praat verder met een zalvende stem. ‘Ze kletsen. Trek je er niets van aan. Wees trots op wie je bent. Je bent twaalf. Je kunt van alles bereiken als je ze gewoon laat praten en die gemene reacties van je af laat glijden.’ Hij antwoordt niet. Maar later, op de fiets, stelt hij het zich voor. Hij wil dokter worden. Zijn moeder heeft haar pantoffel al in haar hand en vraagt in het Arabisch: ‘Waarom moeten wij naar school komen?’ Hij aarzelt, weet wat hij zou moeten antwoorden, maar jufs woorden resoneren in zijn hoofd. Haar glimlach, de wijze woorden. Eerlijk zijn, het voelt tegennatuurlijk. Maar hij kan het proberen, misschien werkt het thuis ook. ‘Ik heb zijn tas in het water gegooid’ De klap laat zijn oor suizen. ‘Wat? En dat zeg je zomaar? Ben je er trots op dan? Schaam je!’ In zijn kamer legt hij een hand op zijn pijnlijke oor. Het suist; een toeter die hem de les leest. Hij is verward en weet niet wie gelijk heeft. Zijn ouders, bij wie hij zich thuis voelt, of mensen als juf die hem een goed gevoel geven. Hij vraagt het zijn knuffel, maar die geeft geen antwoord.
Deze column is geplaatst in het Amstelveens Nieuwsblad.
Meer columns leest u hier.
Naar de jongen op de foto wordt niet verwezen.