Mijn mobiel licht op. ‘Sorry, deze moet ik even nemen.’ Het is mijn zoon. ‘Mam,’ begint hij, ‘papa heeft het me verteld. Ik ben uitgeloot! Ik moet nu naar het KKC. Maar ik pas daar niet. Iedereen uit mijn klas gaat naar het HWC! Mam, ik wil niet.’ ‘Nou,’ zeg ik geruststellend, ‘er gaan vast meer kinderen naar die school.’ ‘Nee mam! Helemaal niemand die ik ken! Ik doe het niet. Ik doe gewoon mijn best niet meer.’
Ik weet dat de wereld van onze kleine man op zijn kop staat. Dat hij voor het eerst te maken heeft met een situatie waarop hij, maar ook wij, geen invloed hebben. Ik sus hem. Stel gerust, en zeg dat het mee zal vallen. Maar hij wil er (nog) niets over horen, en we sluiten ons gesprek af met een korte groet. De tijd zal zijn zorgen verzachten en op den duur zal zijn paniek zelfs lachwekkend zijn. Maar zo ver is het nu nog niet.
Drieëndertig jaar geleden had ik geen keus, mijn ouders besliste over mijn school. Op de eerste schooldag stond ik voor het CSB, voorovergebogen omdat mijn rugtas zo zwaar was. Mijn moeder gaf me een kus en zwaaide me uit. Ik moest. Aarzelend liep ik naar de ingang. Om me heen onbekenden, jong en angstaanjagend oud. Ze schreeuwden lachend naar elkaar. Kenden elkaar. Ik liep door het voorportaal, zag een balie, en een enorme aula met grote hoge ramen. In ellenlange gangen zocht ik naar de juiste lokaaldeur. Het zweet stond in mijn handen. Ik werd omvergeduwd, maar hield me staande. Zou ik hier ooit mijn weg vinden?
In de klas koos ik in het midden een plekje. Ik lachte verlegen naar het meisje naast me, en haalde mijn met zorg gekafte boeken uit mijn tas. Ze lachte terug. Ik leende haar mijn pen. De les begon. Ik luisterde, hoefde even niets te zeggen, maar voelde me in de klas als een garnaaltje in een visnet. Bijvangst; elk moment kon ik weer worden teruggeworpen in de grote zee. Er werd iets van me verwacht. Dat was me al duidelijk. Maar hoe?
Net zo, zal onze zoon zich voelen op zijn eerste schooldag in een klas vol onbekenden. Maar hij zal vrienden maken, de sfeer opsnuiven en zich aanpassen. Tenminste, dat hoop ik met heel mijn moederhart.
Deze column is geplaatst in het Amstelveens Nieuwsblad. Meer columns hier.
*****
Onlangs is het debuutroman van Jacobine van den Hoek verschenen.
Zondebok is verkrijgbaar bij de lokale boekhandel of via deze link.