Nog een maand, dan zou ik meerderjarig zijn en zou onze relatie niet strafbaar zijn voor de wet. Dat geduld hadden we niet. Ik had net mijn examens gedaan, en daarmee zou aan zijn machtspositie een einde komen. Afspreken buiten schooltijd? Ach ja, waarom niet? Het was op neutraal gebied: in Artis. We hadden lol. We spraken elkaars taal. Ik was altijd al ouderlijk voor mijn leeftijd, en hij was jong van geest. Ergens in het midden vonden wij elkaar. Het voelde goed en verre van strafbaar. Wie was de wet om over onze verliefdheid te oordelen? Wie waren anderen om te zeggen dat dit niet kon? Dat we niet verder mochten gaan met onze verkenningsfase, dat we afstand moesten nemen. Waarom? Het voelde toch goed? Ik wilde het en had hem op dat moment nodig. Zijn aanwezigheid, zijn wijsheid maakte mij sterker, iets wat ik bij leeftijdsgenoten miste.
Mijn liefde voor hem was kort maar hevig. Nu denk ik wel eens dat ik hém heb misbruikt, in plaats van hij mij, wat mensen achteraf zeggen. Hij hielp me in een, voor mij, moeilijke periode. Gaf me raad, gaf zelfvertrouwen dat ik zo hard nodig had met mijn lichaam vol puberhormonen. We hielden het voor de wereld verborgen. Uiteraard. En ook later, nadat we afstand van elkaar hadden genomen, en ik met mijn leeftijdsgenoten het studentenleven indook, sprak ik nergens over. Soms, als het toch ter sprake kwam, lachte ik het weg als een puberstreek. Op een reünie ontliep ik hem. De schaamte stond tussen ons in als een doornige heg. Ik heb hem toen zelfs geen hand gegeven. Als Pontius Pilatus waste ik deze in onschuld.
#MeToo. Ik was 17. Mijn leraar was veel ouder.
In stilzwijgen las ik alle berichten over #MeToo. Mannen sneuvelden. Enkelen werden ontslagen. Sommige #MeToo-verklaringen las ik met opgetrokken wenkbrauwen.
Neem ik het op voor de beschuldigde mannen? Nee, dat toch niet. Elk geval staat immers op zichzelf. Er zijn mannen zijn die hun machtspositie misbruiken. Maar ik zal geen #MeToo claimen. Ik stond achter mijn relatie, het was een andere tijd, ik vond het goed en wilde het. Mocht ik de man ooit nog tegenkomen dan zal ik hem eindelijk, zonder schaamte, de hand schudden.
Deze column is geplaatst in het Amstelveens Nieuwsblad.
******
Onlangs is Zondebok, de debuutroman van Jacobine van den Hoek verschenen.
Zondebok is verkrijgbaar bij lokale boekhandels of via internet. Ook verkrijgbaar als e-book of luisterboek.