‘Wij zijn er klaar voor, we hebben alles: een kattenbak, speeltjes, een hangmat voor aan de verwarming - ze vinden wat uit de laatste jaren! - Aan alles is gedacht.’ Stilte aan de andere kant van de lijn. Had ik iets verkeerds gezegd? ‘Dat is ‘bad luck’, hoorde ik tot mijn schrik. ‘Vooraf spullen kopen voor een nieuwe kat brengt ongeluk.’ Ik slikte. Dat wist ik niet. ‘Maar... de krabpaal is nog in bestelling.’ Misschien hielp dat tegen slechte karma.
We zouden hem krijgen voor de kerst. Een paar dagen weg met vrienden zegden we af; in ons huis had de kitten al een plek gekregen. Bezoeken bij de fokker verliepen moeizaam, en foto’s kregen we spaarzaam (want ‘bad luck’), maar ik troostte me met de gedachte dat hij na de kerst van ons zou zijn.
En toen kwam het telefoontje. Hij was ziek. Erg ziek. Ik kon het niet geloven en vroeg het nummer van de dierenarts. Hij bevestigde het verhaal: nierfalen, een beruchte kwaal bij katten. Twee weken, meer gaf hij hem niet. En ik - platonisch verliefd - zei tegen de fokker dat de kitten toch mocht komen.
‘Met pijn in het hart zien we ervan af.’ Dat schreef ik haar, veel adviezen en goede gesprekken later. Ze begreep het. Over een nieuwe kater/poes werd niet gesproken. Bad Luck. Haar stem galmde in mijn hoofd en ik voelde mij schuldig.
‘Heb je nog steeds interesse? Het is toeval. Ze is teruggebracht met diarree, maar nu volledig gezond verklaard. Haar baasje bleek overspannen.’ De ‘nieuwe’ fokker belde twee dagen nadat ik ons op hun wachtlijst had gezet. Geen seconde dacht ik erover na. Ja! We zijn er klaar voor. De krabpaal is in bestelling!’
De volgende dag rende ik naar dierenwinkel Van Noord - ik wist alle producten al te staan - en zeulde een zak kattengrit mee naar huis. De naam. Daar waren we nog niet over uit. Wat was passend, en leek niet te veel op de naam van ons katertje, want, ja, ik mocht het noodlot niet tarten.
Destiny - lotsbestemming - als een flits schoot het door me heen. Hoe anders konden we dit geschenk gaan noemen? En zo lag Dessy de volgende dag op onze bank te spinnen. Tevreden, met haar ogen dicht. Deze kerst kunnen we alleen maar glimlachen en de hogere macht danken dat Hij ons zo goed is gezind.
***
Jacobine van den Hoek schreef Zondebok, haar debuutroman.
Zondebok is een op historische feiten gebaseerde roman over liefde, moed en macht in aanloop naar de 80-jarige oorlog. Een periode waarin het gevaarlijk was om anders te zijn.
'Van den Hoek geeft het verhaal kleur door historische plekken te noemen als de Plaetse (tegenwoordig het deel van de Dam voor het paleis) of het klooster der Elfduizend Maagden (...) Nog meer sfeer komt van oude termen als velijn, teljoor, warmoes en patijnen (...). Het levert al met al een verdienstelijk, overtuigend debuut op.'
- Bertjan ter Braak in de Telegraaf