De laatste verbeteringen, het herstellen van foutjes, de komma’s op de juiste plaats, ook dat is een fase die bij het schrijven van een boek hoort, en waar ik van hou. Het hoort erbij. Het teruglezen, je eigen verhaal met een afstandelijke blik bekijken en hopen dat de historische hoofdpersoon, Joséphine in dit geval, de eerste vrouw van Napoleon, een vrouw van vlees en bloed is geworden. Is ‘mijn’ Napoleon Bonaparte geloofwaardig? Is hij zoals ik hem wilde neerzetten? Leest ook dit verhaal vlot? En zijn de reacties net als op mijn debuut Zondebok positief? Het is en blijft spannend.
De roos van Napoleon is een verhaal geworden over de lotsverbondenheid van twee mensen, Joséphine en Napoleon en hun zoektocht naar erkenning en waardering. Het speelt tijdens de Franse Revolutie in Parijs, een roerige, gevaarlijke periode. Een periode van verandering en aanpassing. Voor een auteur gaan personages leven; bij het schrijven tikken vingers bijna vanzelf. Ik was Joséphine of Napoleon, afhankelijk van het hoofdstuk dat ik schreef. Maar is het een logisch verhaal geworden? Is het geloofwaardig? Kloppen de historische feiten? En vooral: kan de lezer zich inleven in Joséphine of Napoleon? Want dat is wat je als auteur wilt bereiken.
Bij het herschrijven staat het verhaal dat je wilt vertellen, maar begint het proces van componeren, of programmeren, het is maar net hoe je het wilt noemen. Staat alles op de juiste plek? Zijn er hiaten? Zijn overgangen logisch? Is het ritme goed? Klopt de logica? Zijn er inconsequenties? Zijn er open lijntjes? Kloppen de karakters, ook in het licht van de dingen die ze meemaken? Enzovoort, enzovoort. Vaak vallen ‘fouten’ bij teruglezen op, maar je hebt ook te maken met leesblindheid en daarvoor heb je een goede redacteur nodig die de vinger op de zere plek kan leggen. Het is verbazingwekkend hoeveel fouten worden gevonden. Waarom zag ik dat zelf niet? Dat vroeg ik me vaak af. Het is ongelofelijk dat je na vijftien keer lezen nog steeds fouten uit een tekst haalt. Intussen heb ik me erbij neergelegd en besef ik dat redacteuren en proeflezers van onschatbare waarde zijn voor de kwaliteit van een boek. Gelijk met de afronding van de tekst van het boek volgt het meedenken over de cover. Welke uitstraling wil je hebben? Welke lezer wil je bereiken. Welke afbeelding past goed bij het verhaal? En hoe wil je het boek in de markt zetten? Dat is een vak apart, en minstens zo belangrijk als de kwaliteit van een boek. Een uitgever helpt daarbij. In mijn geval is het Harper Collins Holland waar ik plannen mee maak die we de komende tijd zullen gaan uitvoeren.
Jacobine van den Hoek
2022
Opmerkingen