Vanuit het zwembad herken ik hem. Hij zit met zijn voeten in een bad, op het meest strategische plekje in de sauna. Vanaf daar heeft hij zicht op iedereen die binnenkomt, zwemt of weggaat. Het verbaast me niet dat hij juist daar zit. Controlfreak. Ondanks dat hij onopvallend rond kijkt, ziet hij me niet. En dat wil ik graag zo houden.
Mijn oog valt op mijn lichaam dat groen en blauw kleurt. Ik realiseer me dat het schijnsel van de lampen precies op mij gericht is. Ik sta op de verkeerde plek. Het is lang geleden dat ik me zo naakt voelde. Hoe kan ik het zwembad verlaten zonder op te vallen? In ieder geval niet via de trap. Dan ziet hij mij zeker! Dus klim ik via de zijkant uit het zwembad en trek zo snel mogelijk mijn badjas aan.
Een paar dagen geleden belde mijn vriendin of ik zin had om met haar mee naar Zuiver te gaan. Even twijfelde ik, de kans dat je bekenden tegenkomt is groot. ‘Kunnen we niet naar een andere sauna gaan?’ ‘Nee joh, ik ben daar nog nooit een bekende tegen gekomen. En op mijn werk zal ik iedereen verbieden vanavond te gaan.’ Ik had niet naar haar moeten luisteren.
Vanachter een paal loer ik naar de man, die, met een handdoek om zich heen, nog steeds in het voetenbad zit. Was ik de laatste keer dat ik hem sprak maar niet zo direct geweest. Maar goed, zijn voorstel om mijn winstpercentage terug te schroeven was echt belachelijk. Hoe durfde hij zijn machtspositie zo te misbruiken. ‘Ja, dat doen die grote partijen,’ had mijn partner gezegd. ‘Nou, dan maar niet!’ antwoordde ik als een David tegen Goliath, liever niet denkend aan de toekomstige dalende lijn van onze omzet.
Net als ik mij wil omdraaien stapt hij op en gaat hij naar de buitensauna’s. Snel reken ik uit dat hij over maximaal vijftien minuten zwetend buiten zal staan, naakt en kwetsbaar. Dat lijkt me een prima moment om hem te laten weten dat ik er ook ben. Terwijl ik mijn badjas nog iets dichter om mij heen trek, groet ik hem vriendelijk. Het liefst zou ik zijn gezichtsuitdrukking willen fotograferen als hij mij ziet. Verbazing. De glimlach die volgt, bereikt zijn ogen niet. Ik kijk. Stoomt dampt van hem af. In plaats van zijn dure horloge, draagt hij een plastic saunabandje. Mijn blik glijdt naar beneden, ik kan het niet laten. ‘Koud hè?’ vraag ik. Het is goed dat dit soort mannen ook eens voelt hoe het is om David te zijn. Hij draait zich om, op zoek naar zijn handdoek.
Met een voldaan gevoel loop ik daarna naar het restaurant. Wraak kan soms zoet zijn. Met mijn vriendin proost ik op hem. Dat ik hem kwijt ben als klant is een feit. En dat ik mijn badjas niet meer uittrek ook. Misschien ga ik alleen nog even naar het voetenbad.