top of page
  • Foto van schrijverJacobine van den Hoek

Loslaten


'Loslaten!' zei Sire in een reclamespot. Als jongensmoeder probeer ik dat al jaren. Simpelweg omdat ik anders als een sergeant-major door het huis marcheer. Het is ongelooflijk hoe de jongens iedere keer weer iets weten te verzinnen: bottleflip met hoge glazen of voetballen tussen de vazen.

Een lamp die ooit een zeppelin was, hangt nu als een zielige baseball in de kinderkamer. We vervangen hem niet. Net zomin als het gebroken glas-in-loodraam beneden. Quadriljoen keer riepen we: 'Geen bal in de kamer!' En toch schopt iedere keer weer iemand tegen iets aan, met alle gevolgen van dien.

Wij laten dus los! Althans, dat proberen we. De jongens leren verkeersregels en wij verbijten onze angst als het steeds nét goed gaat. Het is lastig, loslaten. Ik ken ouders die het niet kunnen, maar, net als ik, gek worden van de onstuitbare energie van hun kroost. Hun kinderen mogen computerspellen spelen tot ze een ons wegen. En soms… tot ze kilo’s te zwaar zijn. Kinderen van nog geen twaalf zorgen met hun controller dat lichamen bebloed door de lucht vliegen en dat mensen in elkaar worden geslagen totdat ze dood neervallen. Ieder zijn ding. In ons huis zijn dat soort spellen verboden.

Deze vakantie gingen we nog verder. In week twee namen we alle iPads en mobieltjes in, met als tegenprestatie dat ze volledig vrij waren om te gaan en staan waar ze wilden. Dat is mogelijk op een waddeneiland. ‘Dit is de stomste vakantie ooit,’ riep de jongste meteen. De tienjarige beaamde dat met een nukkig gezicht. ‘Dat kun je niet doen met een 17-jarige,’ reclameerde de oudste. Ik schrok van zijn felle blik. Zijn mobiel liet hij niet afpakken; het recht op wifi was een grondrecht.

Na een dag waren de twee jongsten aan het idee gewend en crosten ze als miniatuur volwassenen over de autoluwe eilanden. We besloten de modus vast te houden. Weer thuis zouden ze dezelfde vrijheid krijgen, maar schermtijd moeten inleveren.

Na een paar dagen in Amstelveen strompelen onze zonen vanuit hun bed naar de iPad, en hebben we ruzie omdat ik zeg dat ze uit moeten. Loslaten. Makkelijk is het niet.

Deze column is geplaatst in het Amstelveens Nieuwsblad. Meer columns, of over de boekenwereld lezen? Volg Jacobine van den Hoek op Facebook of Twitter.

bottom of page