Buiten is het donker, de wind blaast de toppen van de bomen heen en weer, en ik druk me iets dieper in de kussens van de bank. Nog even en dan begint The Voice op tv. Onze jongens zitten al klaar en de chipszak wacht om open gemaakt te worden.
Vinden jullie het heel erg als ik vandaag Sjaak afhaak ben? type ik in de vriendinnenapp. Het antwoord is niet waar ik op hoopte. Morgen kun je toch ook met je benen op de bank hangen? Ook al weet ik dat het niet waar is - morgen viert een vriendin haar 40e verjaardag in 70’s style – toch richt ik mij zuchtend op. Een man een man, een woord een woord. Dat is er door mijn ouders té goed ingeramd. Ik verlaat mijn huis en laat mijn onwillige gedachten oplossen in de wind.
Als ik mijn fiets aan de overkant van Café Thijs parkeer, hoor ik de schlagermuziek al schallen. Het is Tiroleravond. Het idee om ons vanavond als Tiroler deernen te kleden hadden we laten vallen. ‘Die rits ging met geen mogelijkheid meer dicht!’ riep mijn vriendin gisteren. Ze had nog een paar carnavalspakjes hangen, maar de kleding was met de jaren niet met haar meegegroeid.
Binnen sta ik als een Heidi bij de deur, mensen praten, lachen en heffen hun glas. Ik zie geen enkel bekend gezicht. Dan word ik gespot en krijg ik een Tiroler bier in mijn handen gedrukt. Al spoedig kletsen we met Sjors en maak ik kennis met Ans, Alfons en Han.
Dankzij social media kom ik erachter dat Alfons en ik maar liefst 55 gemeenschappelijke ‘vrienden’ hebben. En ook Han moet ik al meerdere malen op straat zijn gepasseerd. Hij woont vlakbij, doet boodschappen bij dezelfde winkel en woont naast mijn vriendin. Al jaren!
Hoe komt het toch dat we onze buren niet kennen? Velen leven in Amstelveen als in een woestijn: individueel, in kleine groepjes, en soms eenzaam. Maar is onze gemeente geen doolhof van dichtbegroeide struiken met kruisende wegen? Hoeven we, om onze buren te leren kennen, niet alleen onze armen door de bosjes te steken, elkaar de hand te reiken en elkaar de naam toe te roepen? Of kunnen we simpelweg naar de lokale kroeg gaan om daar een biertje te drinken? Die chips op de bank kan altijd nog.
Deze column is geplaatst in het Amstelveens Nieuwsblad. Meer columns en blogs/vlogs over de boekenwereld vind je hier.