De paarden jaagden met gestage tred de trekschuiten voort van A naar Z. Vanaf 1614 stond Het jagershuis als een baken langs de Amstel. Bij de aanblik van het gebouw wreven de mannen in hun handen, zich al verheugend op het bier van de herbergier. Ze lijnden het schip aan, lieten de paarden grazen, en zochten beschutting en vertier. Er werd gelachen, geroddeld, gepredikt en men sloeg bierpullen tegen elkaar aan. Met het geluid verjoeg men boze geesten die in de weg hadden gestaan.
Later zou Het jagershuis een trefpunt voor schippers worden. De jagers hadden hun trekschuiten ingeruild voor ronkende schepen, maar nog steeds schitterden hun ogen bij de aanblik van het kleine Café aan de Amstel. Hoe langer het bezoek aan Het jagershuis, hoe grootser de verhalen en de geneugten.
Gaandeweg werd er minder gebruik gemaakt van de beurtvaart. Andere vervoersvormen ontstonden: de stoommachine kreeg een rails en tussen steden werden wegen aangelegd. Toch verloor Het jagershuis haar functie niet. De herberg werd een kroeg, waar boeren hun heil zochten na het bewerken van het land. Verhalen werden lokaler, de roddels bleven, en het bier vloeide alsof de tijd had stilgestaan.
Met de opkomst van Amsterdam of het vervallen van de herberg verslonsde het gebouw, totdat Hennie Compier het in de jaren zestig omtoverde tot een hotel-restaurant van standing. Een jonge Ron Blaauw kwam in de keuken te staan, en als bezoeker waande je je even de koningin, tenminste dat vond mijn oma.
Met kerst aten we er vaak met de familie. Ik herinner mij hoe ik oma van de uitgang naar de auto ondersteunde op de beijzelde klinkers. Haar hoge hakken. Haar laktasje en vooral haar guitige lach na iets te veel wijn. Hoe mijn vader zijn 50e verjaardag vierde alsof hij 30 werd, met aan zijn zijde een jonge vrouw.
Avonden met bier en wijn, met verhalen en soms venijn, zullen er aan de Amstel niet meer zijn. Het gebouw zal van de monumentenlijst worden afgehaald en de sloopvergunning is intussen aangevraagd. Mijn baken van herinneringen zal verdwijnen. Op deze plek zullen dure woningen verschijnen. Waar ooit een trefpunt is geweest, jaagt nu alleen nog een eenzame geest.
Deze column is geplaatst in het Amstelveens Nieuwsblad. Meer columns en blogs over Boekenwereld vind je hier.
Foto: Amstelveenweb.com collectie - 2007