Ze schuifelt verder. Stapje voor stapje. En ze houdt zich stevig vast aan haar mobiel. Ik zie haar kijken naar haar voorganger, die slechts enkele centimeters op haar voorligt. De grijze haren van mijn vriendin zijn al nat van het zweet. Speciaal voor deze dag heeft ze haar haar laten verven. Zilvergrijswit.
‘Luister, zei ze tegen de kapster. ‘Ik wil mijn haar graag in de kleur van de auto van mijn man.’ Ze dacht dat het geluk zou brengen. Haar benen zouden daardoor steviger op de atletiekbaan staan. Ze zou haar voeten afrollen zoals Michael Jackson dat deed. Ze zou haar knieën optrekken alsof een horde haar de weg versperde en daarna zou ze haar voet weer stevig neerzetten. Stabiel. Haar rollator was immers bij de hand en ondersteunde haar zoals het altijd deed; haar lichaam was een tempel en haar rollator een Korinthische zuil.
Hard schuifelend op de atletiekbaan van het Olympisch stadion kijkt ze naar rechts. Ze heeft zich als een van de vierhonderd rollatorrunners opgegeven voor de 1000 meter. Een Amsterdams initiatief waar Amstelveen Sport zich hard voor heeft gemaakt. De 2500 meter vond ze iets te gortig, maar 1000 kon ze wel aan, vertelde ze me. Ik duim voor haar en denk aan wijlen haar man die wellicht vanachter een wolkjes op haar neerkijkt. Hij hield van haar kordate optreden. Niets was haar te gek. Soms lachte hij haar uit. Ik herinner me dat ze verkleed als schuimpje voor hem stond, op weg om carnaval te vieren. ‘Je bent een schuimpje om in te bijten,’ zei hij toen vrolijk. ‘Pas maar op dat ik je niet verslind.’
Nog steeds schuifelt ze over de wedstrijdbaan. Maar ze begint moe te worden. Vanaf de kant is haar ademhaling goed te horen. ‘Kom op!’ moedig ik haar aan. Ze is de sportiefste oma die ik ken. Ze hoort me, ik zie het aan de versnelling. Met een rood hoofd tilt ze haar benen op. Nog 10 meter te gaan. De mensen in het Olympisch Stadion juichen. De zon breekt door achter een wolk. Als de lach van haar man, om haar moed in te schijnen. Nog een halve meter. Nog drie stappen. Bijna bij de finish. Ze heeft het gehaald. Net als de 104-jarige die de 100 meter haalde. Ik ben trots op mijn vriendin. Wat mij betreft is zij de winnares van de rollatorrace.
***
Jacobine van den Hoek schreef Zondebok, haar debuutroman. Het boek is verkrijgbaar bij alle lokale boekhandels of via internet. Ook als e-book of luisterboek.
'Een verdienstelijk, overtuigend debuut.' - Telegraaf
'Zondebok is een interessant boek, leest vlot, boeit vrijwel meteen en is zonder een spannend boek te zijn wel degelijk spannend.' - Remco Houtepen, boekverkoper Libris Venstra Amstelveen