Wandelend op de Rembrandtweg vallen ze mij op, witte bloemen met hangende kopjes en een groene kroon. Vorige maand was het plantje niet meer dan een verdord bruin bolletje in de grond. Nu staan de bloemen in groepjes in de donkere aarde. Donker! Ja. Diepdonkere aarde. Niets geen sneeuw. Zelfs geen laagje vorst. Ik buig voorover. Raak ze aan. En denk aan de witte winterdagen van voorheen.
Elk jaar moest ik er op tijd bij zijn: nieuwe sneeuwlaarzen voor de jongens. Terwijl ik nog pepernoten in mijn mond propte zocht ik in de winkelschappen naar de juiste maten. Vaak was ik te laat en waren andere ouders mij voor. Ook een skipak was nodig. Wat moeten de jongens anders dragen als ze op de slee van de Amsterdamse Bos-heuvel afglijden?
Die zorgen zijn verleden tijd. Al twee winters achter elkaar liggen onze sleeën eenzaam en verloren in de schuur. Hangend aan een haak overzien ze de hopeloze situatie. Langzaam verspreid het roest zich over hun ijzers. Nooit zien ze frisse lucht. Vocht dringt in hun hout. En beestjes leven zich uit in naden. De herinnering aan een kinderhandje, trekkend aan hun touw, vervaagt. Alsof het er nooit is geweest. Tochten over bevroren ijs van de Poel. Het lijkt een eeuwigheid geleden.
Met mijn vingertop til ik het kopje van het sneeuwklokje op. Ik zucht. Laat los. Het bloempje valt geknakt weer terug op zijn plek. De blaadjes zijn glashelder, las ik ergens; door invallend licht op luchtbelletjes tussen de bladcellen lijken ze wit. Zinsbegoocheling. Zoals bij bevroren waterdruppels. Ik mis ze. Dat kristalvormige water. De witte deken. De magische wereld. Het gedempte geluid.
Ik knoop mijn sjaal wat losser – had hem niet om hoeven doen – sta op en stap over een plas water. Dan kijk ik naar de hemel. Zie grijsgrauwe wolken en weet dat het niet lang zal duren voordat het water naar beneden zal vallen. In druppels. Helaas. Net als het sneeuwklokje laat ik mijn hoofd hangen. Sluit mijn ogen. Het enige wat ik kan doen is dromen van een winterse weg.
***
Jacobine van den Hoek schrijft wekelijks een column in het Amstelveens Nieuwsblad. Ze schreef haar debuutroman Zondebok. Het boek kreeg positieve recensies en is verkrijgbaar bij alle lokale boekhandels of via internet. Ook als e-book of luisterboek verkrijgbaar.
Zondag 9 februari is er een stadswandeling rondom haar debuut Zondebok in samenwerking met Stadslovers' Tours en boekhandel Libris Venstra Amstelveen.
Aanmelden kan hier.
Jacobine toont de historische locaties uit haar roman Zondebok. In het spoor van haar research zie je historisch Amsterdam tot leven komen.
Een unieke kans om mee te kijken door de ogen van de auteur en haar personages!
'Een overtuigend debuut.'
- Telegraaf (Bartjan ter Braak)