top of page
  • Foto van schrijverJacobine van den Hoek

Catharina van Cleve


‘Weet je het zeker, moeder? Het is mijn vader…’ Nerveus wrijft Adolf in zijn handen. ‘Ja,’ reageerde Catharina van Cleve beslist. ‘Als we een einde aan zijn bewind maken, kun jij regent worden. Precies wat de Staten willen.’ ‘En wat u wilt.’ Plagend geeft Adolf zijn moeder een knipoog. Catharina haalt licht haar schouders op. Ze hoeft haar zoon niet te vertellen dat ze al lang geleden had bedacht dat de decembermaand in 1464 de juiste periode zou zijn om haar man, Arnold, een lesje te leren. Haar voorbereiding was secuur. Nu alleen de uitvoering nog.

Haar ouders hadden nooit moeten instemmen met de verloving. Zes jaar was Catharina, toen ze werd weggegeven aan Arnold van Egmond, een Hollandse edelman. Terwijl zij stamde uit de oude Duitse rijksvorstenstand. Ze heeft het haar vader nooit vergeven. Moeder heeft Catharina tot haar 24e jaar thuis weten te houden, maar daarna moest ze eraan geloven. Zes kinderen heeft ze hem gegeven; haar jongste zoon Adolf lijkt nog het meest op haar; hij is haar oogappel. Op hem heeft ze haar hoop gevestigd. Hij zal haar eer redden, daarvan is ze overtuigd. Niet voor niets gaf ze hem een opvoeding bij haar oom aan het Bourgondische hof en heeft ze hem laten trouwen met Catharina van Bourbon.

Het is midden in de nacht als Catharina zich met een klein gevolg over het ijs van Waal en Maas naar het kasteel begeeft. Voordat Adolf en zijn mannen over de muur klimmen knikt ze haar zoon nog een keer toe. ‘Ga maar jongen. Je kunt het.’ Adolf zucht en knikt.

Ze verrassen Arnold in zijn bed, ontvoeren hem, en Catharine kan een glimlach niet onderdrukken als ze ziet hoe de man die ze zo veracht over het ijs wordt meegetrokken als een klein kind. Haar diepste wens is uitgekomen. Ze zal haar man naar Lobith laten sturen en haar zoon Adolf wordt regent. Ze heeft haar politieke ambitie kunnen waarmaken. Dankzij haar zoon. Dat haar naam 550 jaar later zou voortleven via een straat en een park in Amstelveen kon ze toen niet vermoeden, maar het zou haar zeer tevreden stemmen.

Deze column is geplaatst in het Amstelveens Nieuwsblad.

Meer columns, klik hier.

Bron: Vrouwenlexicon van Nederland (DVN); Biografienummer in 1001 Vrouwen: 48

bottom of page