Ik rende en genoot van de warme lentedag in het Amsterdamse Bos, toen ik het zag. Het bierflesje stond op een bankje. Onlangs achtergelaten. Eenzaam en alleen. Soms vertelt een voorwerp een verhaal. Een verhaal dat je, als je goed waarneemt, in geuren en kleuren voor je ziet. Alsof je erbij bent geweest. Ik zag het. Voelde het. Zo zal het zijn gegaan. Het was een man die er had gezeten, zijn ogen had hij gericht op de grazende Schotse hooglanders. Hij rook het gras dat geurde in de vroege avond en wreef vermoeid over zijn gezicht. De beesten voor hem negeerden hem, deden of hij niet bestond. Hij was het gewend. Zelfs gisteren in de kroeg – hij toonde zich nog zo vrolijk - keken mensen weg, wanneer hij iemand aansprak. Alsof die gasten voelden of roken dat hij niets waard was. Alsof er een mestgeur om hem heen hing, wat verraadde hoe diep hij was gezakt. Onbewust moesten ze weten dat hij niets meer was dan een lege huls. Zijn vader vertelde het hem al toen hij een kleine jongen was. ‘Wat moet ik met je? Met jouw houding bereik je niets! Ga weg. Verdwijn. Ik wil je voorlopig niet meer zien.’ De woorden lieten scherpere littekens achter dan de klappen die erop volgden. Aan die pijn raakte hij gewend, hij wist dat deze zou verdwijnen.
Hij had geknokt voor wat hij waard was. Verdiende nu bakken met geld. Nee, hij had nooit in het bedrijfsleven gewerkt, school was niets voor hem. Maar hij wist de boel te organiseren, zoals niemand anders dat kon. Zijn vader had het mis; het was hem gelukt succesvol te worden en meer te verdienen dan hij. Toch bleef het stil. Zijn hele leven wachtte hij op de woorden: ‘Zoon, ik ben trots op je.’ Ze kwamen niet. Ook gisteren sprak hij ze niet uit. Zijn ogen bleven gesloten en zijn adem zakte langzaam weg. Hij viel in slaap en werd niet meer wakker. Onherroepelijk en definitief.
Dat zag ik voor me toen ik het bierflesje oppakte en met me meenam tot ik het weg kon gooien. Hoeveel mensen hebben de liefdevolle gedachten van een vader ooit gehoord?
Deze column is geplaatst in het Amstelveens Nieuwsblad. Meer columns vind je hier.