Twee bakken bavarois, daar staan ze in de vitrine. Het voelt alsof ik word teruggeworpen in de tijd.
Hij was er gek op: toetjes. Bij voorkeur bavarois. ‘Zo heerlijk!’ zei hij dan. Als hij at, sloot hij meerder malen genietend zijn ogen. Kauwen was niet nodig, de zoetigheid smolt vanzelf op de tong. Als er geen toetjes in huis waren liepen we samen naar de Kingsalmarkt. Stevig gearmd, niet hand in hand, daar hield hij niet van. We marcheerden door Laan Walcheren en hij telde: één, twee, drie, één, twee, drie. Met mijn korte benen kon ik hem nauwelijks bijhouden. Waarschijnlijk moest ik hem daarom een arm geven. Eén, twee, drie. Een tussenhupje hielp mij weer in de maat te lopen. Zelden droeg hij een jas. Liever droeg hij een sjaal om zijn hals. Hij had ze in vele kleuren. Ik dacht altijd dat hij het oranje-blauwe ridderordeknoopje, dat in zijn knoopsgat pronkte, niet wilde bedekken. Maar hij sprak nooit over de onderscheiding die hij van de burgemeester had gekregen. Eén, twee, drie. De pas zat er flink in. Mango bavarois was zijn lievelingssmaak, samen met citroen. ‘Dag meneer, hoe maakt u het vandaag?’ Het personeel kende hem en groette vriendelijk als hij de winkel in kwam. Hij knikte beleefd terug, maakte de dames een compliment, en grapte tegen de mannen. Meestal één van de mopjes die hij eerder in een notitieblokje had genoteerd. ‘Dan vergeet ik ze niet,’ zei hij. ‘En dat is belangrijk, want met een grap is het makkelijker zaken doen.’ Dat leerde hij me. Mijn ogen moeten wazig hebben gestaan. Veel dingen die hij vertelde begreep ik niet. Maar dat bavarois erg lekker is en dat je goed voor jezelf moet zorgen, dat onthield ik. Ik pak de bavarois uit de vitrine en plaats deze in mijn winkelwagen. Het is de mango smaak. Mijn zoontje wijst naar iets anders. ‘Die wil ik!’ Opnieuw zie ik het aimabele gezicht van Bompa voor me. Zal ik nu, net als hij, streng gaan kijken? Het lukt me niet. Het komt niet natuurlijk over. Bompa’s gezag werd nooit ondermijnd, maar mijn autoriteit wordt iedere dag wel een keer door mijn jongens op de proef gesteld. Met als resultaat dat de mannen zegevieren. En ook nu denk ik: ach, het ziet er best lekker uit, dat, waar mijn zoon smachtend naar wijst. En dus leg ik de mango bavarois terug. Tijden zijn nu eenmaal veranderd.