We hebben een hond. Na heel veel zeuren mocht mijn jongste hem kopen. Hij is wit met zwart. Soms jankt hij zacht. En als hij een koekje van mijn zoontje krijgt, maakt hij smakkende geluiden.
We hebben hem Sparky genoemd. Een idee van mijn zoon. Geen idee waar hij dat Engelse woord heeft geleerd. Vast ergens gehoord op Youtube. Want zo jong als hij is, de digitale wereld kent voor hem vrijwel geen geheimen. Zonder aarzelen drukt hij op knopjes, net zolang totdat hij vindt wat hij zoekt. Meestal is dat een youtuber die iets stompzinnigs zegt over zijn dag.
Soms verafschuw ik de digitale revolutie, maar er zijn ook momenten dat de digitale wereld mij positief verrast. Mijn 9-jarige vraagt mij bijvoorbeeld tegenwoordig of ik met hem wil wandelen. Samen struinen we door parken. Hij vangt af en toe een Pokémon en ik wijs hem op een eekhoorn die, met een eikeltje in zijn pootjes, een boom in rent. Samen volgen we het beestje en zien we glimlachend hoe twee parkieten hetzelfde doen. We ontdekken het Egelpad waar langs de oever rietsigaren bloeien. ‘Ze zuiveren het water,’ leer ik hem. We willen er één plukken. Maar eerst moet er nog een digitaal ei uitkomen. Geduldig staar ik naar het schermpje. Het is een Pokémon Horsea. ‘Yeah,’ zegt mijn zoon, ‘die had ik nog niet en is best veel waard.’ Daarna houden we elkaars hand vast zodat hij, hangend, de rietstengel naar zich toe kan trekken en geen natte voeten krijgt als hij de Typha rietsigaar plukt.
Als we verder lopen zien we in het Broersepark een meisje spelen met haar hond. Honden lijken op hun baasjes, zeggen ze. Maar zij is door haar bontjasje op haar labradoedel gaan lijken. We maken een foto. Gewoon, omdat het kan. Via mijn mobiel hebben we immers altijd een camera bij ons.
Terwijl wij wandelen zit mijn jongste thuis. Geen zin. Ik kan hem niet dwingen, want zijn hond hoeft niet te worden uitgelaten. Sparky heeft namelijk een knop. Als je deze aanraakt stopt hij meteen met huilen en blaffen. 's Avonds ligt de hond op de deken van mijn 8-jarige. Zijn ogen geven licht, rood en blauw. Mijn zoontje houdt ervan om ernaar te kijken. Maar als het bedtijd is moet hij Sparky uitzetten. Morgen is er weer een nieuwe digitale dag.