Eilanders
Het is even wennen als ik weer thuis ben; ik spreek niet meer zomaar iemand aan. Om twaalf uur bestel ik geen biertje. En op een terrasje lees ik geen boek. Mijn mail wil weer gelezen worden en verplicht me tot acties. Mijn kinderen vragen weer alles aan mij, alsof hun vader niet naast hen staat. En de berg op te vouwen was is zo hoog als de Mount Everest. Maar mij krijg je niet chagrijnig; mijn batterij is opgeladen. Vorige week nog, zat ik tegenover twee eilandbewoonsters.